İnsan Zannetme!
Çok şeyler beklenir, ‘insan’dan,
Verilenler farklıdır ‘hayvan’dan,
Ayrık gibi görünse de ‘aslı’ndan,
Mevcut, kopmaz ‘Vücudu’ndan.
Âlemde olanlar, ikizi Âdemdedir,
Oluşum, ilk cevhere,
nazar iledir,
Cevher de ‘hayâ’dan
taşar yayılır,
Yarı ateş, yarı su ‘oluş’
halindedir.
Etkileşen ‘kuvvet’ler,
bulunur da,
Bilim açıklayamaz nasıl
olduğunu,
Maddenin, ‘boş’u
doldurduğunu,
Yoklukta, ‘ani şişerek’
oluştuğunu.
Allah’a isyan etmek
kolay, izniyle!
Verilenlerin üstüne konan
bilgiyle,
İyi insan olmak için
gerekmezmiş
‘Din ile iman’, bu akıl
ve bilinciyle?
Herkesi insan zannetmek
yanıltır,
Suretten insanlık ummak
yanlıştır,
Yanılma hayatın kaynağı
kutsaldır,
Bitki ve hayvan da
kutsal 'Varlık'tır!
Ete kemiğe bürünen,
Yunus değil,
Zan edilen şey asla,
hakikat değil,
Doğa, Evren, Güneş,
Dünya dâhil,
İnsan zannedilen, Varlığa
da eğil!
Görünen, Görenin
görüntüsüdür,
Muhteşem, halden hale
bürünür,
O büyüktür, ben diye de
görünür,
Necdet’e düşen zevk ve
şükürdür!
18.6.2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder